Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Κλαυδίου τοῦ Β’, τὸ 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετὰ τὴ γέννησή της, ἡ μητέρα της πέθανε, καὶ ὁ πατέρας της Αἰδέσιος, ποὺ ἦταν Ἱερέας τῶν εἰδώλων, τὴν ἀνέθεσε σὲ μία χριστιανὴ γυναίκα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἡ Μαρίνα διδάχθηκε τὸν Χριστό.
Ὅταν ἔγινε 15 χρονῶν, ἀποκαλύπτει στὸν πατέρα της ὅτι εἶναι χριστιανή. Ἔκπληκτος αὐτὸς ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἄκουσε, μὲ μίσος τὴν διέγραψε ἀπὸ παιδί του. Τὸ γεγονὸς αὐτό, μαθεύτηκε ἀμέσως καὶ ἔτσι ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς διέταξε νὰ τὴν συλλάβουν καὶ νὰ τὴν φέρουν ἐνώπιόν του. Ἀμέσως θαμπώθηκε ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της. Τὴν ρώτησε ποὶα εἶναι καὶ ποὶα εἶναι ἡ πίστη της καὶ αὐτὴ τοῦ ἀπάντησε ὅτι ὀνομάζεται Μαρίνα καὶ εἶναι χριστιανὴ καὶ ὅτι εἶναι γέννημα θρέμμα τῆς Πισιδίας. Τότε ὁ ἡγεμόνας προσπάθησε νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της. Ἡ Ἁγία ὅμως δὲν δέχτηκε.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ τύραννος πρόσταξε καὶ τὴν ὑπέβαλαν σὲ βασανιστήρια φρικτὰ καὶ ἀφοῦ τὶς κατέσκισαν τὶς σάρκες, τὴν ἔριξαν στὴν φυλακή.
Μέσα στὴν φυλακὴ μάλιστα συνέβη τὸ ἑξῆς: ὁ διάβολος μεταμορφωμένος σὲ ἄγριο δράκοντα, προσπάθησε νὰ κάνει τὴν Ἁγία νὰ φοβηθεῖ. Αὐτὴ ὅμως προσευχήθηκε στὸν Θεὸ καὶ ἀμέσως ὁ δράκοντας ἄλλαξε μορφὴ καὶ ἔγινε ἕνας μαῦρος σκύλος καὶ τότε ἡ Ἁγία ἅρπαξε ἕνα σφυρὶ καὶ χτυπώντας τον στὸ κεφάλι καὶ τὴν ράχη τὸν ταπείνωσε. Στὴ συνέχεια ὁ ἡγεμόνας διέταξε καὶ τὴν ἔφεραν πάλι μπροστά του. Παρὰ τὶς πιέσεις του, ἡ ἁγία παρέμεινε ἀκλόνητη.
Ἔτσι ὑποβλήθηκε σὲ νέα βασανιστήρια μέχρι ποὺ ἀποκεφαλίστηκε λαμβάνοντας τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρόν, κατεπάτησας στερρῶς, ὀφθέντα σοι Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ, τῶν ἰαμάτων τὰ χαρίσματα.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, ἀκηράτοις στέμμασιν, ἐστεφανώθης Μαρίνα· αἵμασι, τοῦ μαρτυρίου δὲ φοινιχθεῖσα, θαύμασι, κατελαμπρύνθης τῶν ἰαμάτων, καὶ τῆς νίκης τὰ βραβεῖα, ἐδέξω Μάρτυς, χειρὶ τοῦ Κτίστου σου.
Μεγαλυνάριον.
Τὴν λαμπάδα πάντες τὴν φαεινήν, καὶ τῆς παρθενίας, τὸν ἀσύληπτον θησαυρόν, τὴν νύμφην Κυρίου, καὶ ἄσπιλον ἀμνάδα, Μαρίναν τὴν ἁγίαν, ὕμνοις τιμήσωμεν.
