του Χρήστου Μπονατάκη
Μία τραγική συνέπεια που προκύπτει απ’ τον παρόν σχέδιο νόμου είναι ότι, φαίνεται να εισέρχεται απ’ το «παράθυρο» ...η δυνατότητα υιοθεσίας ενός (ανήμπορου να υπερασπιστεί τον εαυτό του) παιδιού, από ομόφυλα ...ζευγάρια!
Πολύ απλά δηλαδή, εάν προσέλθει στην όποια υπηρεσία υιοθεσιών, ...«ζευγάρι» δύο αντρών (ή δύο γυναικών) οι οποίοι όμως έπειτα από μεταβολή φύλου ενός εκ των δύο, θα υπάρχουν επισήμως ως μία σχέση μεταξύ άντρα και γυναίκας, τότε, ο υπάλληλος της υπηρεσίας θα οφείλει ίσως να προωθήσει το αίτημα υιοθεσίας, καθ’ ότι -εάν το σχέδιο νόμου επικυρωθεί- το αίτημα αυτό -επισήμως τουλάχιστο- θα γίνεται από ...«ετερόφυλο ζευγάρι»!
Δηλαδή, η εν λόγω αίτηση υιοθεσίας προς αποφυγή τάχα διακρίσεων (Σχέδιο Νόμου, αρθρ. 7, παρ. 2) -ανάλογα βέβαια με το φιλοσοφικό-ιδεολογικό «προσανατολισμό» των διαχειριζόντων το αίτημα ή και υποχρεωτικά (Σχ. Νομ. αρθρ. 5, 1;)- ίσως να έχει ίσες ευκαιρίες με την αντίστοιχη αίτηση ενός πράγματι ετερόφυλου ζευγαριού.
Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι με βάση το σχέδιο νόμου (αρθρ. 3, παρ. 4): «Δεν απαιτείται επίσης η οποιαδήποτε προηγούμενη εξέταση ή ιατρική αγωγή που σχετίζεται με τη σωματική ...ή ψυχική του υγεία»! Αυτό, πραγματικά θα ξάφνιαζε ακόμα και τους υπέρμαχους του νομοσχεδίου(!), καθ’ ότι το σχέδιο νόμου δείχνει να αδιαφορεί παντελώς εάν ο βουλόμενος να μεταβάλει το φύλο του οδηγείται στην απόφαση αυτή ...από ψυχοπαθολογικά αίτια!
Πρόκειται για ολοκληρωτική υπονόμευση των δικαιωμάτων των υποψήφιων προς υιοθεσία παιδιών και της ψυχοκοινωνικής τους ανάπτυξης.
Πώς θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αγάπη προς τα παιδιά, την εικόνα εκείνη κατά την οποία κάποτε (ή και τώρα σε άλλες χώρες), θα παραδίδεται από τις κοινωνικές υπηρεσίες με κάθε επισημότητα ένα παιδάκι στα χέρια ομόφυλων «γονιών», τη συνοδεία φυσικά των απαραίτητων για την περίσταση ευχών όπως: ...«συγχαρητήρια» ...«να σας ζήσει», ...«καλή ανατροφή»!!
Με βάση τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού ΟΗΕ, αρθ. 27, παρ. 1: «Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα κάθε παιδιού για ένα κατάλληλο επίπεδο ζωής που να επιτρέπει τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξη του»!
Σε περίπτωση βέβαια δυνατότητας υιοθεσίας παιδιού από ομόφυλα «ζευγάρια», περισσεύει η οποιαδήποτε επισήμανση περί του πόσο αυτό επιτρέπει ...«τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξη» του παιδιού!
Θα ήταν ίσως συνεπές αλλά και συμβολικής σημασίας όπως οι ταύτα υποστηρίζοντες, (κυρίως πολιτικοί) ....να πρόβαιναν σε δεσμευτικού χαρακτήρα συμβολαιογραφική πράξη κατά την οποία σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη, θα εκχωρείται η κηδεμονία των παιδιών τους ...αποκλειστικά σε ομόφυλα «ζευγάρια»!!
Ως πατέρας 4 παιδιών γνωρίζω καλά ότι κάτι τέτοιο, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να το κάνει κάποιος που αγαπάει τα παιδιά! Κάποιος που φροντίζει για το μέλλον τους.
Αντιθέτως, με αυτό τον τρόπο κανείς και εκμεταλλευόμενος παράλληλα την αδυναμία ενός παιδιού να αντιδράσει και να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, το καταδικάζει ευθύς εξ’ αρχής σε ατελείωτα ψυχοκοινωνικά προβλήματα (και πειράματα)!
Εάν έρθει κάποτε μια μέρα που η παραπάνω δυνατότητα θα είναι αποδεκτή κοινωνικά, νομικά και ηθικά, θα μιλάνε ίσως κάποιοι για "ήθη", αλλά βεβαίως αυτά, αν μη τι άλλο ...δεν θα χρηστά! (για χρηστά ήθη Συντ. 5, 1• Αστ. Κωδ. 178, 281).
Χρηστά ήθη: «αι ιδέαι του εκάστοτε κατά την γενικήν αντίληψην (δηλ. του μέσου), χρηστώς (δηλ. συνετά, ηθικά και ενάρετα) και εμφρόνως σκεπτομένου κοινωνικού ανθρώπου» (ΑΠ 398/1975). Στη δε χώρα μας, την Ελλάδα, σαφώς δεν υπάρχουν "κατά την γενικήν αντίληψην", παρόμοια με εκείνα που εκφράζονται στο σχέδιο νόμου, ήθη.
Θα ήταν ίσως ωφέλιμο για την προστασία της κοινωνίας και τα παιδιά της/μας, εάν "χρηστώς" σκεπτόμενοι άνθρωποι κατέθεταν (ενν. ειρηνικά, κόσμια, χωρίς εμπάθεια) τις προτάσεις και τις ενστάσεις τους, συμμετέχοντας στη δημόσια διαβούλευση, η οποία βρίσκεται εδώ.
