«Κάτω από την μαρμάρινη πλάκα της αναστήλωσης του 1810, βρήκαμε άλλη πλάκα με χαραγμένο σταυρό, κι όταν πιο κάτω απομακρύναμε πληρωτικό υλικό, αποκαλύφτηκε η κλίνη του Βράχου όπου λέγεται ότι εναποτέθηκε το σώμα του Ιησού», περιγράφει η καθηγήτρια Τόνια Μοροπούλου, σε εκπομπή της ΕΡΤ, υπενθυμίζοντας τη «συγκλονιστική στιγμή» που άνοιξε ο τάφος για πρώτη φορά
από το 1550.
https://www.youtube.com/watch?v=1FApvjsoHnA
«Ο Τάφος είναι ζωντανός», τόνισε η κ. Μοροπούλου, μιλώντας για «χώρο που ενώνει όλον το κόσμο από Χριστιανούς και Μουσουλμάνους μέχρι άπιστους».
Για την «μεγάλη πρωτοβουλία του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιερουσαλήμ» με τη συνδρομή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η κ. Μοροπούλου, τόνισε ότι οι Βρυξέλλες, απευθύνουν πρόσκληση ώστε «να αξιοποιηθεί η ελληνική καινοτομία στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς».
Δείτε επίσης τι είπε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων για τον Πανάγιο Τάφο
Παγκόσμιο ενδιαφέρον προκαλεί η είδηση ότι επιστήμονες άνοιξαν μετά από αιώνες για πρώτη φορά τον Πανάγιο Τάφο. Και ιδιαίτερη συγκίνηση το γεγονός ότι τη μαρμάρινη πλάκα που σκέπαζε τον τάφο του Ιησού στον Ναό της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ μετακίνησαν οι Έλληνες αναστηλωτές και συντηρητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που έχουν αναλάβει την αναστήλωση και αποκατάσταση του Ιερού Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου.
«Το έργο βρίσκεται στην καρδιά της εξέλιξης του, στην πιο κρίσιμη φάση του. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η καθηγήτρια του ΕΜΠ Αντωνία Μοροπούλου, επικεφαλής της διεπιστημονικής ομάδας του ΕΜΠ.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία του ΑΠΕ-ΜΠΕ με την κ. Μοροπούλου στην Ιερουσαλήμ όπου βρίσκεται, καθώς οι εργασίες στον Πανάγιο Τάφο συνεχίζονται, η ίδια αφηγείται:
«Στις 26/10 μετακυλήσαμε την πλάκα του Παναγίου Τάφου δεδομένου ότι ολοκληρώναμε τη φάση των ενεμάτων κι έπρεπε να προστατεύσουμε τον Ιερό Βράχο. Κάτω από την μαρμάρινη πλάκα του κάλφα Κομνηνού του φημισμένου αρχιτέκτονα που είχε κάνει την αποκατάσταση του τάφου το 1810 (μετά την πυρκαγιά του 1808) βρήκαμε μια πλάκα μάλλον σταυροφοριακή -αυτό τεκμαίρεται από τον χαρακτηριστικό σταυρό των Σταυροφοριών που φέρει επάνω της. Και από κάτω βρήκαμε την κοίτη του βράχου που θεωρείται ότι τοποθετήθηκε το σώμα του Ιησού.
Με βαθιά συγκίνηση μάς μεταφέρει στιγμές της μοναδικής κι ανεπανάληπτης εμπειρίας που βιώνει η ελληνική ομάδα: «Βιώνουμε μοναδική εμπειρία φέροντας ταυτόχρονα μεγάλο βάρος ευθύνης. Δίπλα στον Πανάγιο Τάφο, στο πλαίσιο του έργου, έχει στηθεί ένα διεπιστημονικό εργαστήριο. Επιθυμούμε η τεκμηρίωση που θα ανακοινώσουμε να γίνει κτήμα όλου του κόσμου. Αυτό που μας συγκλονίζει όλους είναι ότι ο Τάφος του Ιησού είναι ένας τάφος ζωντανός. Εκπέμπει το μήνυμα της Ανάστασης και της ελπίδας κι είναι εκείνο που μας επηρέασε και μπορέσαμε να δουλέψουμε» λέει η Αντωνία Μοροπούλου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Οι εργασίες της διεπιστημονικής ομάδας για την αναστήλωση του Ιερού Κουβουκλίου στον Πανάγιο Τάφο ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2016 μετά από πρόταση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου προς το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αφού εξασφαλίστηκε η συμφωνία και των άλλων δύο θρησκευτικών κοινοτήτων που χειρίζονται τον Πανάγιο Τάφο, του Τάγματος των Φραγκισκανών και του Πατριαρχείου των Αρμενίων στα Ιεροσόλυμα. Στη διεπιστημονική ομάδα του ΕΜΠ, με επικεφαλής την Αντωνία Μοροπούλου, καθηγήτρια της Σχολής Χημικών συμμετέχουν οι καθηγητές Αρχιτεκτονικής Μανόλης Κορρές, Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών Ανδρέας Γεωργόπουλος και ο καθηγητής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών Κωνσταντίνος Σπυράκος. Η ομάδα είχε παρουσιάσει τη μελέτη της τον Ιανουάριο 2016 στην Ιερουσαλήμ ενώπιον του πρωθυπουργού, τον Φεβρουάριο ενώπιον των ηγετών των τριών θρησκευτικών κοινοτήτων που έχουν την ευθύνη του Παναγίου Τάφου και τον Μάρτιο ενώπιον του κοινού στην Αθήνα. Οι εργασίες της αποκατάστασης θα ολοκληρωθούν τον Μάρτιο του 2017.
Έτσι ήταν ο Τάφος Του Χριστού και ο βράχος του Γολγοθά το 33 μ.Χ.
Το 1960, οι τρεις κοινότητες που έχουν δικαιώματα στον Ναό της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ – Έλληνες, Ρωμαιοκαθολικοί και Αρμένιοι – ξεκίνησαν ένα ευρύ πρόγραμμα ανασκαφών σε περισσότερες από δέκα τοποθεσίες εντός του ναού, το οποίο διήρκεσε περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι ο Γολγοθάς και ο Τάφος του Χριστού αποτελούσαν μέρος ενός αρχαίου λατομείου που είχε διαστάσεις περίπου 200 επί 150 μέτρα. Τα κεραμικά αγγεία που βρέθηκαν στις ανασκαφές φανέρωσαν ότι η χρήση του λατομείου είχε αρχίσει ήδη από τον 7ο π.Χ. αιώνα.
Τοπογραφικό διάγραμμα που αποτυπώνει τη μορφολογία του βραχώδους εδάφους του λατομείου που βρίσκεται κάτω από τον Ναό της Αναστάσεως.
Το διάγραμμα συνετάχθη από τους αρχαιολόγους Shimon Gibson και Joan Ε. Taylor, οι οποίοι συνδύασαν όλα τα γνωστά δεδομένα και τα ευρήματα των ανασκαφών. Η μορφολογία του λατομείου της εποχής του Χριστού βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτή την αποτύπωση. Βλ. S. Gibson & J. Taylor, Beneath the Church of the Holy Sepulchre, Λονδίνο 1994.
Η χαμηλότερη περιοχή του αρχαίου λατομείου κατά τη διάρκεια της ανασκαφικής έρευνας που διεξήχθη από τον αρχαιολόγο Virgilio Corbo.
