Περίπου 25.000 Ελβετοί πολίτες έχουν υπογράψει αίτηση με την οποία απαιτούν την παρουσία του σταυρού και του Ιησού Χριστού σε δημόσια ιδρύματα και οργανισμούς παρά την κυοφορούμενη προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει την χώρα θρησκευτικά ουδέτερη.
Την ίδια στιγμή συνεχόμενα βρετανικά δημοσιεύματα επικεντρώνονται σε πάσης φύσεως «συγγραφείς» και δημοσιοποιούν άρθρα που αναφέρουν ότι ο Ιησούς "δεν σταυρώθηκε , ότι είχε οικογένεια" ( σύμφωνα και με γνωστή αμερικανική επαίσχυντη ταινία) και πολλά άλλα τα οποία προσβάλουν την νοημοσύνη όχι μόνο των Χριστιανών αλλά όλων των ανθρώπων.
Το σχέδιο αυτό της προσβολής του Θεανθρώπου και της αποχριστιανοποίησης της Ευρώπης βρίσκει σφοδρές αντιδράσεις, και αναχαιτίζεται από τους Ευρωπαίους πολίτες που διαβλέπουν τον κίνδυνο.
Στην Ελβετία έχουν συγκεντρωθεί ήδη 25 000 υπογραφές οι οποίες κατατέθηκαν στις 4 Νοεμβρίου στο ομοσπονδιακό γραφείο της ελβετικής δημοκρατίας.
Οι υπογράφοντες ζήτησαν την παρουσία του Σταυρού στα δημόσια ιδρύματα της χώρας, αναφέρει η ελβετική διαδικτυακή πύλη Sedmitsa pv.
Η πρωτοβουλία για την αναφορά αποφασίστηκε τον Μάιο, από την ελβετική χριστιανική οργάνωση «Neue Rütlibund».
Οι συντάκτες της αναφοράς απαιτούν τα «χριστιανικά σύμβολα», να τοποθετούνται ελεύθερα σε δημόσιους χώρους, όπως κτίρια, σχολεία και οπουδήποτε αλλού.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της οργάνωσης «Neue Rütlibund» Pirmin Müller, η αναφορά αυτή είναι μια απάντηση στις προσπάθειες για την απαγόρευση της παρουσίας του Εσταυρωμένου Ιησού Χριστού σε δημόσιους χώρους, από κύκλους της κυβέρνησης .
«Η χώρα μας πρέπει να ανέχεται όλες τις θρησκείες , αναφέρει η αναφορά. Αλλά ο δημόσιος χώρος μπορεί και πρέπει να είναι ο καθρέφτης της ιστορίας μας, εμποτισμένος με τον Χριστιανισμό, την ταυτότητά μας και τον πολιτισμό μας, τις παραδόσεις μας και τις αξίες μας », αναφέρει το κείμενο .
Η οργάνωση «Neue Rütlibund» ιδρύθηκε το 1990 και μέσα στους στόχους της είναι η προστασία της χριστιανικής ηθικής, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της οικογένειας.
Πρόσφατα, η ένωση έχει επίσης ετοιμάσει μια αναφορά εναντίον της πορνογραφίας και της βίας στην τηλεόραση. Όπου η δράση υπάρχει και η αντίδραση, την οποία αγνόησαν οι παγκοσμιοποιητές.
