Δυστυχώς τον τελευταίο χρόνο ζούμε έναν κατακερματισμό συνείδησης, ηθικών αξιών αλλά και κάθε λογικής.
Σα να μην έφταναν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα, παρατηρούμε μία κυβέρνηση να έχει φτάσει στο έσχατο σημείο προδοσίας εις βάρος των Ελλήνων πολιτών, με το να εξυπηρετεί από τη μία ξένα συμφέροντα (σε αυτό βέβαια δεν είναι πρωτοπόρος, καθώς το έχουμε ξαναδεί το έργο) και από την άλλη να έχει παρατήσει πλήρως στην τύχη τους τους Έλληνες και να ασχολείται μόνο με τους παράνομους μετανάστες που εισέβαλλαν με το έτσι θέλω στην χώρα μας. Το δυστυχέστερο όλων όμως είναι το γεγονός ότι, αντί όλοι μας να είμαστε μία γροθιά ενάντια σε αυτό το τραγικό θέατρο που παίζεται μπροστά στα μάτια μας, μία μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μας συμμερίζεται την κυβερνητική στάση και έχει στραφεί εναντίον των υπολοίπων, με χαρακτηρισμούς υβριστικούς!
Φτάσαμε στο σημείο να κατηγορούμε όποιον διαφωνεί με το μεταναστευτικό κύμα, ως ρατσιστή, ακροδεξιό, χρυσαυγίτη κλπ. Θα ήθελα να υπενθυμίσω όμως ότι με αυτό τον τρόπο η Χρυσή Αυγή ενδυναμώθηκε τα τελευταία χρόνια και όσο θα συνεχίζεται αυτή η τακτική, το πιθανότερο είναι οτι στις επόμενες εκλογές θα βγει και δεύτερο κόμμα. Ας σταματήσουμε να σπρώχνουμε τον κόσμο στην ακροδεξιά. Ας πάψουμε πλέον να δίνουμε δύναμη σε φασιστικές πολιτικές μερίδες, που κάποτε ήταν κατάπτυστες από την ελληνική κοινωνία. Ας λογικευτούμε επιτέλους!! Αλλοτριωθήκαμε.
Οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές. Η όλη αντίδραση που υπάρχει, εν προκειμένω, σε ό,τι έχει να κάνει με τους μετανάστες γίνεται από την αντιμετώπιση της ίδιας της πολιτείας. Που ενώ ο Έλληνας πολίτης πεινάει, δεν χαίρει ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, παιδείας και αστυνομικής προστασίας, η κυβέρνηση της χώρας του αδιαφορεί για όλα αυτά, βαπτίζει τους παράνομους μετανάστες ως «πρόσφυγες» και ρίχνει όλη της την προσοχή εκεί, προκειμένου να τους ενσωματώσει στην κοινωνία μας. Δεν κοιτάμε δηλαδή τη δική μας την καμπούρα αλλά των άλλων, για να το πω λαϊκά. Και κάπως έτσι, επιτυγχάνεται η διχόνοια μέσα στην κοινωνία.
Μάλιστα η όλη κατάσταση δεν ενθαρρύνεται υποκριτικά μόνο από τους κυβερνώντες, αλλά βλέπουμε και σταρ του Hollywood από τους «θρόνους» τους, μετά από την περιποίηση των προσωπικών τους κομμωτών, μακιγιέρ, ενδυματολόγων κλπ, κάπου μεταξύ υπογραφής χρυσών συμβολαίων και μπρικ, να γυρίζουν τρέιλερ για να αφυπνίσουν τον κόσμο απέναντι στην φτώχεια και τους πολέμους. Είδαμε ηθοποιούς παγκόσμιας αναγνώρισης να έρχονται στην Ελλάδα με τις κάμερες και τους αυλικούς τους και να γυρίζουν πλάνα την ώρα που κρατούν παιδιά μεταναστών στην αγκαλιά τους. Όλα αυτά για πολύ λίγο και ύστερα… επιστροφή στη χλιδή! Και όλα αυτά- επαναλαμβάνω- ενθαρρύνονται και γίνονται αποδεκτά από συμπολίτες μας, οι οποίοι κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα.
Τα κανάλια δεν παίρνουν συνεντεύξεις από τους κατοίκους της Ειδομένης, που ενώ αρχικά άνοιξαν τα σπίτια τους και βοήθησαν τους… «πρόσφυγες», σήμερα τρέμουν και τον ίσκιο τους γιατί τους έχουν ρημάξει τα σπίτια. Γιατί κατέλαβαν σχολικούς χώρους και δεν επέτρεπαν τους Έλληνες να πλησιάσουν. Γιατί τους απειλούσαν με μαχαίρια ότι θα τους σφάξουν αν πλησιάσουν στην εκκλησία.
Δεν ψάχνουν τους λιμενικούς που βιώνουν καθημερινά τον ερχομό μεταναστών στην Ελλάδα, οι οποίοι λένε ότι οι κατά τα άλλα πρόσφυγες τους αφήνουν τα παιδιά τους και φεύγουν προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Ο κόσμος δεν κοιτάει το παρανοϊκό του πράγματος, όταν μετανάστρια – που πριν λίγη ώρα έφτασε στην Ελλάδα- μιλάει για τον πόλεμο στην χώρα της, για την έλλειψη τροφής και νερού για μήνες, με μαλλιά φρεσκοβαμμένα και μακιγιάζ!
Η κοινή λογική λέει ότι όταν ένας άνθρωπος υποφέρει στην χώρα του, αναζητά την τύχη του σε μία άλλη χώρα με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Όχι σε μία χώρα που δεν αντέχει ούτε τους δικούς της ανθρώπους να θρέψει. Ακόμη η λογική λέει ότι όταν κινδυνεύεις να πεθάνεις στην χώρα σου ή μένεις εκεί και πεθαίνεις κοντά στους γονείς σου και στους συμπατριώτες σου ή σχεδιάζεις τη φυγή σου με έναν τρόπο που θα σε σώσει. Δεν πηδάς σε μία τρύπια βάρκα για να πνιγείς. Ούτε ρίχνεις τα παιδιά σου μέσα σ αυτήν, αλλά κοιτάς να τα προστατεύσεις με κάθε τρόπο.
Δύο θλιβερές καραμέλες κυκλοφορούν το τελευταίο διάστημα από πολλούς Έλληνες, που συμμερίζονται το δράμα των μεταναστών… Η μία αφορά την Ορθοδοξία, τον Χριστό και την εντολή «αγαπάτε αλλήλους», που μάλλον με αυτήν εννοούν τη φιλανθρωπία. Το κεφάλαιο αυτό είναι πολύ μεγάλο. Γι’ αυτό θα πω τρία μόνο πράγματα: Πρώτον, το Χριστό τον θυμόμαστε μόνο όποτε μας βολεύει. Δεύτερον, ακόμη και στη φιλανθρωπία χρειάζεται διάκριση. Πρώτα θα κοιτάξω να σώσω το δικό μου παιδί που πεινάει και μετά το ξένο. Αν δεν το κάνω, τι λόγο θα δώσω στον Θεό, που άφησα το παιδί μου να υποφέρει για να το παίζω φιλάνθρωπη; Ο καθένας μάλιστα βοηθάει κατά τη δύναμή του. Σαν χώρα, δεν κλείσαμε την πόρτα σε κανένα. Τους δεχτήκαμε, κλάψαμε μαζί τους, βοηθήσαμε κατά το δυνατό, αλλά δε μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω. Τρίτον, εφόσον ξαφνικά γίναμε τόσο πιστοί (!), φιλανθρωπία είναι και η προσευχή στον Θεό για το καλό των άλλων. Πόσοι από αυτούς που μιλούν για την εντολή του Χριστού, προσεύχονται για το δράμα του κόσμου; Και όχι μόνο των συγκεκριμένων ανθρώπων, αλλά για όλου του κόσμου…!
Η άλλη καραμέλα, που εμένα πραγματικά με εξοργίζει, είναι η ταύτιση του μικρασιάτικου προσφυγικού με τους μετανάστες της Συρίας. Επειδή λοιπόν κατάγομαι από οικογένεια προσφύγων που ήρθαν αρχικά στον Πειραιά και μετά στην Θεσσαλονίκη, με την καταστροφή της Σμύρνης, θέλω να πω ότι όσοι συγκρίνουν τα δύο αυτά γεγονότα είναι ανιστόρητοι και αδαείς!
Οι Σμυρνιοί ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, από ένα μουσουλμανικό έθνος και αναζήτησαν τη σωτηρία στην την ίδια τους την πατρίδα- που ήταν υπεύθυνη για τον ξεριζωμό τους – την ΕΛΛΑΔΑ. Δεν κατέφυγαν ούτε στην Αίγυπτο, ούτε στη Λιβύη, ούτε στη Βουλγαρία, ούτε καν στην Κύπρο! Δεν χρυσοπλήρωσαν λαθρεμπόρους για να ξεφύγουν από το… «συνωστισμό» αλλά πιάστηκαν από όποιο πλωτό μέσο έβρισκαν- αφού οι σύμμαχοι τους έκοβαν τα χέρια για να μην τους βοηθήσουν- και ήρθαν στην πατρίδα τους. Επιπλέον οι Έλληνες βίωσαν και εμφύλιο και χούντα. Δεν εισέβαλλαν γι’ αυτό το λόγο σε ξένες χώρες παράνομα για να αναζητήσουν καλύτερη τύχη. Όποιος ξέρει από ιστορία, θα θυμάται ότι επί χούντας ηχηρά ονόματα που έφυγαν από την Ελλάδα στην Ευρώπη, για να «αγωνισθούν» εκεί, ακόμα είναι στιγματισμένα με τη ρετσινιά!
Κλείνοντας θέλω να πω, ότι δε γενικεύω την άποψή μου. Δεν θεωρώ ότι όλοι όσοι ήρθαν στην Ελλάδα είναι κακοποιά στοιχεία ή οτιδήποτε άλλο. Πιστεύω πραγματικά ότι μία μερίδα ανθρώπων ήρθαν όντως με αγαθές προθέσεις. Αυτή η μερίδα όμως είναι σταγόνα στον ωκεανό. Για να μπορέσουμε να φανούμε χρήσιμοι σε αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει να έχουμε υποδομές και δυνατότητες που δεν τις είχαμε ποτέ, πόσο μάλλον τώρα. Με το να προσπαθούμε να πετύχουμε κάτι που δεν αντέχουμε, καταφέρνουμε μόνο να οξύνουμε τις κοινωνικές ανισότητες και δεν υπάρχουν περιθώρια για κάτι τέτοιο.
Ευχαριστώ,
Εκπαιδευτικός και μητέρα
