Τα τελευταία γεγονότα με την πανορθόδοξη Σύνοδο και η "σφοδρή" διαφοροποίηση των Πατριαρχείων Κων/πολεως και Μόσχας , μας καταδεικνύει ότι υπάρχουν βαθύτερα αίτια, που υποβόσκουν εδώ και μεγάλο διάστημα, τα οποία οδήγησαν στην αποχή της ρωσικής εκκλησίας από την Κρήτη.
Σύμφωνα με ρωσικό άρθρο, η ουσία έγκειται την αδήριτη ανάγκη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας να ξεπεράσει το στενό όριο του αποκαλούμενου «ρωσικού κόσμου», και να «εξέλθει» από την ρωσική επικράτεια ώστε να μεταβεί σε αυτό που προορίζονταν. Δηλαδή στο πλαίσιο « Μόσχα - η Τρίτη Ρώμη», το οποίο αποτελούσε την φυσική συνέχεια μετά την πτώση της βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης.
Οι «τοίχοι αυτού του φρουρίου» στις ημέρες μας σύμφωνα με του Ρώσους ειδικούς , έχουν ήδη «καταρρεύσει» εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, ΚΑΙ ΤΩΡΑ ήρθε η ώρα αφού πληρωθούν βέβαια όλες οι προϋποθέσεις για την δημιουργία, ενός ΝΕΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΟΣΜΟΥ , ΜΑΚΡΙΑ από το ΦΑΝΑΡΙ το οποίο δεν είναι ενδεχομένως ΠΛΕΟΝ αρκετά επάξιο να κατέχει αυτόν τον τίτλο, τονίζει το ρωσικό άρθρο.
Για αυτό και η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία χρειάζεται το δικό της «Βατικανό». Η σημερινή εκκλησία της Ρωσίας εξακολουθεί να είναι «αιχμάλωτη» ακόμη του σταλινικού μοντέλου, το οποίο θέλει να αλλάξει ο Ρώσος Πρόεδρος επεκτείνοντας την επιρροή της σε όλες τις ορθόδοξες χώρες και φυσικά στα Βαλκάνια που αποτελούν μια περιοχή στην οποία η Μόσχα διαθέτει μεγάλα θρησκευτικά ερείσματα .
Το ρωσικό κέντρο της ορθοδοξίας θα είναι η περιοχή της Κριμαίας , μια περιοχή που εκχριστανίστηκε πρώτη από όλη την ρωσική επικράτεια.
Στο τέλος της πρώτης χιλιετίας μετά Χριστόν, όταν ο Χριστιανισμός ήταν ακόμα ενωμένος και σταθερός, η Κριμαία ήταν ο τόπος στο οποίο βαπτιζόντουσαν κατά χιλιάδες οι Ρώσοι πιστοί από τον Άγιο Βλαδίμηρο , με τον οποίο ξεκινά η χριστιανική ιστορία του ρωσικού λαού.
Λόγω της ιστορικής διαδικασίας, η ρώσικη Χριστιανοσύνη κάποια στιγμή «μετακόμισε» το πνευματικό της κέντρο στην Μόσχα και στο Κίεβο.
Αλλά σήμερα μαζί με την βοήθεια του Άγιου Βλαδίμηρου αποκαθίσταται η αλήθεια. Το Κίεβο «ανήκει» στην Ουκρανία και η Μόσχα, δείχνει όλον τον το σεβασμό της στην Αγία Τριάδα έχοντας ως προστάτη της πάντα τον Άγιο Σέργιο του Ραντονέζ.
Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για τους Ρώσους της Κριμαία και ολόκληρης της Χερσονήσου ο Ιερός Ναός Αγίου του Αγίου Βλαδίμηρου.
Η επανάκτηση από την Μόσχα της περιοχής αυτής τον Φεβρουάριο του 2014 από την Ουκρανία , επέτρεψε στην Ρωσία να «ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΕΙ» την ιστορία της από την αρχή της γεννήσεως του Χριστού, στηριζόμενη στα θεμέλια της κληρονομιάς της αρχαίας Ρώμης και της Ελλάδας, συνεχίζει το δημοσίευμα .
Αλλά αυτό το μοντέλο δεν είναι δημιουργικό, και δεν επιτρέπει να αναπτυχθεί η Ορθοδοξία και η ορθόδοξη σκέψη, σύμφωνα με την οποία η πίστη γίνεται μια ομολογία της λατρείας του Θεού με συγκεκριμένες τελετουργικές πράξεις.
Επιπλέον, υπάρχει και το τεράστιο οικονομικό κόστος του ρωσικού κοσμικού κράτους. Αυτό μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα στην περίπτωση της Ουκρανίας, η οποία αντιτάσσεται στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, με την ιδεολογία της ύπαρξης ενός μονοδιάστατου «ρωσικού κόσμου» που επιθυμεί να «κυριαρχήσει » στην χώρα . Για αυτό την ίδια στιγμή το Κίεβο , και η τοπική αυτοκέφαλη Μητρόπολη «σκέφτονται και ελπίζουν κοιτώντας » προς την Κωνσταντινούπολη.
Εν τω μεταξύ, στην ερώτηση εάν η έννοια του «Ρωσικού κόσμου» αντιτάσσεται στην έννοια του «Ορθόδοξου κόσμου», υπάρχει μια νέα απάντηση.
Πρώτα από όλα , η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν περιορίζεται στα στενά όρια της πρώην Σοβιετικής Ρωσίας και της παλαιάς Τσαρικής αυτοκρατορίας.
Οι Ρώσοι ορθόδοξοι έχουν φτάσει έως την Αμερική αλλά και αλλού , και έτσι σήμερα υπάρχουν ρωσικές Ορθόδοξες ενορίες σχεδόν σε κάθε ήπειρο.
Υπενθυμίζεται ότι ο θεωρητικός όλου αυτού του σχεδίου είναι ο γνωστός Αλέξανδρος Ντούγκιν, Ρώσος γεωπολιτικός φιλόσοφος, είναι ένθερμος υποστηρικτής ενός πολυπολικού κόσμου, όπου μια ισχυρή Ευρασία είναι η μεγάλη δύναμη που ελέγχει τις μονοπολικές φιλοδοξίες της ατλαντικής Δύσης.
Ο Ντούγκιν έχει τοποθετήσει την Ευρασιατική ισχύ στο κέντρο της Μόσχας (την Τρίτη Ρώμη στην εσχατολογική θεολογία του) που εκτείνεται από το Δουβλίνο μέχρι το Βλαδιβοστόκ. Ο Ντούγκιν ήταν υποστηρικτής της περιπέτειας του Πούτιν στην Κριμαία, της ακύρωσης της Δυτικής στροφής της Ουκρανίας και της Ρωσικής επαναπροσέγγισης στη Μέση Ανατολή.
Ο Ρώσος φιλόσοφος επιθυμεί «ρωσικά» Βαλκάνια υπό την επιρροή μιας συντηρητικής ρωσικού τύπου Ορθοδοξίας, αλλά με ακόμα μεγαλύτερες γεωγραφικές αναλογίες, που να διαθέτει την στρατιωτική ισχύ της Σοβιετικής Ένωσης στο αποκορύφωμά της.
Άλλωστε ο ίδιος ο πολιτικός μέντορας του Βλαντίμιρ Πούτιν, Αλεξάντρ Ντούγκιν προ ημερών , εκτόξευσε σοβαρότατες κατηγορίες εναντίον του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για παπισμό, οικουμενισμό (πανθρησκεία) αλλά και κατασκοπεία υπέρ των ΗΠΑ (Νέα Τάξη).
«Ο Πατριάρχης σιώπησε στην μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Δεν υπερασπίστηκε και δεν τόλμησε καν να υπερασπιστεί το ιερό μέρος του Χριστιανισμού, τότε πως θα προσποιηθεί ότι θα ενώσει τον Ορθόδοξο Κόσμο;», αναρωτιούνται οι Ρώσοι.
Εν συνεχεία ο ίδιος κατήγγειλε την «κοινή προσευχή του Οικουμενικού Πατριάρχη με τον Πάπα, η οποία θεωρείται από πολλούς ως αιρετική». Και όχι μόνο αυτό αλλά ο Πάπας είναι ο μπροστάρης της Πανθρησκείας του παγκόσμιου ηγέτη, συμπληρώνουμε εμείς.
Επιπλέον το ρωσικό ίδρυμα κάνει λόγο, αναφερόμενο στην Πανορθόδοξη Σύνοδο «για αποφάσεις που δεν συνάδουν με το Ορθόδοξο σύστημα αξιών (και) θα πλήξουν την ενότητα του Ορθόδοξου Κόσμου».
Η Κριμαία φαίνεται λοιπόν ως το ιδανικότερο μέρος για να «χτιστεί» εκεί ένα Ορθόδοξο Βατικανό. Πρώτον, με βάση την ιστορία της αδιαίρετης Χριστιανοσύνης. Δεύτερον, η χερσόνησος αυτή θα μπορούσε να διεκδικήσει την ιερή αξία ενός νέου Βυζαντίου και της Αγίας Έδρας, και να γίνει ένας ισότιμος εταίρος στον εκχριστιανισμό ολόκληρου του κόσμου, καθώς βασίζεται έμμεσα στις δυνατότητες του ρωσικού κράτους, «το οποίο δεν μπορεί να αντέξει πλέον το Φανάρι», αναφέρει ο αρθρογράφος .(!!!)
Ενδεχομένως λέμε , το Βατικανό και ο Πάπας Φραγκίσκος να δώσουν αρχικά την υποστήριξη τους για την δημιουργία αυτού του νέου Ορθόδοξου «Βατικανού», συμπεριλαμβανομένων των «βυζαντινών κειμηλίων» που ευρίσκονται στα υπόγεια του Βατικανού στην Ρώμη( εδώ αναφέρονται τα κλαπέντα βυζαντινά κειμήλια από τους Σταυροφόρους το 1204 και μετά).
Αυτό όμως είναι μια θεωρία η οποία ενδεχομένως να απέχει αρκετά από την πράξη.
Η πρωτοβουλία ανήκει αποκλειστικά στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, το ρωσικό κράτος δεν μπορεί να λύσει ένα τόσο σημαντικό θέμα. Αυτός που θα δείξει σίγουρα τι μέλει γενέσθαι είναι σίγουρα ο πανδαμάτωρ χρόνος.
Η κίνηση όμως του Πατριαρχείου Μόσχας να απέχει από την Αγία και Μεγάλη Πανορθόδοξη σύνοδο «κινείται» προς αυτήν την κατεύθυνση.
Σύμφωνα με ιδικούς αναλυτές, είναι γνωστή η διαμάχη μεταξύ του Πατριαρχείου της Μόσχας και της Κωνσταντινούπολης για το ζήτημα της Ουκρανίας. Ο Πατριάρχης κ. Κύριλλος θεωρεί ότι το Φανάρι στο ζήτημα της Ουκρανίας « αναμιγνύεται» στα εσωτερικά του «δικού του ποιμνίου».
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν όντως « σκέψεις» για την δημιουργία ενός «ορθόδοξου Βατικανού» από την Ρωσία , διότι οι Ρώσοι θεωρούν ότι το Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη είναι αυστηρά «περιορισμένο» στα στενά όρια του Τουρκικού κράτους.
Αυτή ήταν από ανέκαθεν ιστορικά η κύρια επιδίωξη της Μόσχας , ιδιαίτερα μετά την πτώση της Πόλης το 1453 και μετά, σύμφωνα με πολλούς διεθνείς ειδικούς εμπειρογνώμονες .
Στο «βάθος» εκτιμάται η δημιουργία ενός ορθόδοξου άξονα από χώρες της περιοχής των Βαλκανίων , την Κύπρο την Αρμενία, την Ελλάδα, ως «απάντηση» στην «επέλαση των Μουσουλμάνων».
Η θρησκεία από ότι διαφαίνεται στις ημέρες «παίζει» τεράστιο ρόλο για τα μελλούμενα. Αυτό είναι κάτι που διαφαίνεται καθαρά τόσο με τον ISIS και την ακραία μορφή του Ισλάμ όσο και με την Ρωσική Εκκλησία που "έρχεται" ως απάντηση.
