Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος
Η στήριξη επίσημα της Συρίας από τους Ρώσους είναι πάρα πολύ γνωστή, αυτή όμως των Σέρβων παρά την αρνητική πολιτική στάση της επίσημης Σερβίας, επιβεβαιώνεται καθημερινά στα πεδία των μαχών της Συρίας. Έχουνε δηλαδή δημιουργηθεί στρατιωτικές ομάδες μισθοφόρων οι οποίες πολεμάνε στο πλευρό της Συρίας και μάλιστα με θεαματικά αποτελέσματα. Τέτοιες ομάδες είναι που έκριναν την μάχη στην απελευθέρωση της Παλμύρα από τον Συριακό στρατό. Αυτές οι ομάδες αποτελούν μιας άλλης μορφής επέμβαση τρίτων κρατών, που χωρίς να φαίνονται επίσημα, μέσω αυτών εξυπηρετούν τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Αυτή η μέθοδος ειδικά στη Συρία εφαρμόζεται κατά κόρον. Αυτές οι ομάδες που είναι αόρατες και θα μπορούν να κρίνουν το αποτέλεσμα αποτελούν θα λέγαμε την νέα μορφή υβριδικής υποστήριξης εθνικών συμφερόντων σε τρίτες χώρες.
Έτσι Σέρβοι βετεράνοι του πολέμου της Βοσνίας έχει αναφερθεί ότι αποτελούν μέρος μισθοφορικών ομάδων που υποστηρίζουνε τις Ρωσικές μονάδες στη Συρία. Είναι αυτοί που είχαν επίσης αποτελέσει μισθοφόρους στο πλευρό των Ρώσων στην Ουκρανία. Όταν λοιπόν οι Συριακές κυβερνητικές δυνάμεις απελευθέρωσαν την Παλμύρα από το ISIS και ο Άσαντ πήρε όλη τη δόξα, ήταν και ρωσικές δυνάμεις που είχαν πολεμήσει εκεί αλλά και μισθοφόροι που είχαν πολεμήσει στον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Συγκεκριμένα η Βρετανική Daily Telegraph, υποστηρίζει ότι από ανάλυση φωτογραφιών φαίνεται ότι η επίθεση στην Παλμύρα καθοδηγήθηκε από μονάδες της Μόσχας. Επίσης η Ρωσική Fontanka, μετά από έρευνα υποστηρίζει ότι στη μάχη στην Παλμύρα οι συριακές μονάδες ενισχύθηκαν από μαχητές της ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας μισθοφόρων με την επωνυμία Wagner, που οι μισθοφόροι της είχαν εμπειρία πολέμου από την Ουκρανία. Μάλιστα η fontanka με βάση συνεντεύξεις που πήρε από ορισμένους μισθοφόρους αλλά και φωτογραφικό υλικό ισχυρίζεται ότι οι μαχητές της Wagner ήταν στην Παλμύρα και μάλιστα είχαν μαζί τους την επονομαζόμενη διμοιρία των Σέρβων, της οποίας ηγείτο ο Σερβοβόσνιος Davor Dragolobovic Savicic. Ο Savicic είναι κάτοικος της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, τώρα όμως διαμένει στην Ρωσική πόλη Κίμκι, όπου εργάζεται σε μια κατασκευαστική εταιρεία. Όσον αφορά την Wagner αριθμεί περί τους 1000 μαχητές, οι οποίοι πληρώνονται από 500 μέχρι 2.000 Δολ. την εβδομάδα ανάλογα με τη θέση και τα καθήκοντα τους. Η εταιρεία Wagner έχει έδρα την Αργεντινή, όμως έχει στρατόπεδο εκπαίδευσης στο Ρωσικό χωριό Molkino, στο ίδιο χωριό μάλιστα που βρίσκεται και η 10η Ταξιαρχία ειδικών δυνάμεων της Ρωσικής Διεύθυνσης Πληροφοριών, της κύριας υπηρεσίας στρατιωτικών πληροφοριών. Το Ρωσικό κράτος παρότι δηλώνει ότι δεν έχει καμία σχέση με τη Wagner, ο Πρόεδρος Πούτιν έχει στο παρελθόν τιμήσει μαχητές της για τη δράση τους στην Ουκρανία και τη Συρία. Μάλιστα ο ίδιος ο Πούτιν το 2012 είχε ζητήσει να δημιουργηθεί το απαραίτητο νομικό πλαίσιο για τέτοιες οργανώσεις καθόσον θεωρεί σύμφωνα με δηλώσεις του ότι αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο για υποστήριξη των εθνικών επιδιώξεων χωρίς άμεση εμπλοκή των χώρας …
Θεωρούμε ότι η Ελλάδα μέσα σε όλο αυτό το περιβάλλον είναι απαραίτητο να δημιουργήσει τέτοιες ομάδες όχι κατ’ ανάγκη ενεργού στρατού, αλλά εθελοντών που θα μπορούν με κατάλληλη εκπαίδευση να αποτελούν το μακρύ χέρι της σε κάθε μέτωπο που έχει συμφέροντα, χωρίς να επωμίζεται κανένα πολιτικό κόστος …
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο
