Τα σημεία συγκέντρωσης ανθρώπων (hot spot, στα τελευταίο-ελληνικά, στον πληθυντικό είναι hot spots), οι κατασκηνώσεις φιλοξενίας προσφύγων, δεν είναι νέο φαινόμενο. Νέο είναι το όνομα και το χρησιμοποιούν για να αποσυνδέσουν την κατάσταση αυτή από το παρελθόν αλλά και σιγά-σιγά να απεξαρτηθεί ο έλληνας από την γλώσσα του. Και παλαιότερα υπήρχαν hot spots, αλλά δημιουργούντο με βάση το συμφέρον της Ελλάδος και των ελλήνων. Θα τολμηθεί μία σύγκριση των σημερινών hot spots σε αντιπαραβολή με τα “hot spots” της δεκαετίας 1947 – 1957 που είχαν δημιουργηθεί λόγω του εμφυλίου πολέμου. Τότε, τα hot spots ονομαζόντουσαν Σπίτια του παιδιού και Παιδουπόλεις. Επίσης, οι τωρινές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις τότε ονομαζόντουσαν Συνεργεία Βοηθείας Υπαίθρου. Τα “hot spots” τῆς εκείνης περιόδου δημιουργήθηκαν λόγω της δράσης του «παραλίγο πρώτη φορά αριστερά». Οι δύο καταστάσεις σε δύο διαφορετικές περιόδους έχουν κοινά σημεία και αβυσσαλέες διαφορές που όμως αποδεικνύουν ότι τίποτα ποτέ δεν γίνεται τυχαία.
Παρατηρήστε τον χάρτη που δημοσίευσε το Υπουργείο όπου φαίνονται οι τοποθεσίες στις οποίες δημιουργήθηκαν, μέχρι τώρα, hot spots φιλοξενίας προσφύγων, μεταναστών κλπ.
Αλλά και τα νέα hot spots που θα ανακοινωθούν, να δείτε που θα κατανεμηθούν όπως φαίνονται στον παλιό χάρτη του 1957. Είναι το σχέδιο τέτοιο. Αν οι βόρειες χώρες που συνορεύουν με την Ελλάδα είχαν αξιόλογους στρατούς δεν θα έστηναν έτσι τα hot spots!
Παρατηρήστε τώρα τον χάρτη της Ελλάδος του 1957 στον οποίο φαίνονται τα τότε “hot spots” που δημιουργήθηκαν την περίοδο 1947 – 1957 φιλοξενώντας παιδιά και Συνεργεία Βοηθείας Υπαίθρου κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και μετά από αυτόν. Την δεκαετία εκείνη η Ελλάς είχε Βασιλεία και υπήρξαν 18 κυβερνήσεις.
Επειδή γίνεται αναφορά στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και χρησιμοποιείται η λέξη «συμμοριτοπόλεμος» πρέπει να επισημανθεί, προς χάριν της Ιστορίας και ακρίβειας, ότι ο εμφύλιος πόλεμος λεγόταν «συμμοριτοπόλεμος», γιατί έτσι είχε καθιερωθεί από τον ΟΗΕ. Η Βαλκανική Επιτροπή του ΟΗΕ (UNSCOB, United Nations Special Committee on the Balkans) είχε αποφανθεί ότι “gangs” και “gangsters” δηλαδή «συμμορίες» και «συμμορίτες», διεξήγαγαν πόλεμο εναντίον της εκλεγμένης κυβερνήσεως στην Ελλάδα. Επισήμως, με πολιτική απόφαση, ο πόλεμος αυτός αποκαλείται «εμφύλιος», νομικώς δε, πρέπει να αποκαλείται «συμμοριτοπόλεμος» όπως απεφάνθη ο ανώτατος νομικός και τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κος Χρήστος Σαρτζετάκης, ο οποίος ανέλυσε νομικώς το θέμα στις 25 Αυγούστου 2005 στην προσωπική του ιστοσελίδα σε κείμενο «Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 56 ἐτῶν ἀπὸ τῆς συντριβῆς τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ». Ο κος Σαρτζετάκης κατέληξε στο παρακάτω συμπέρασμα. «Ἑπομένως καὶ ὀρθότατα ἐχαρακτηρίζοντο ἀνέκαθεν ὡς «συμμορῖται» καὶ ἐγίνετο λόγος συνεκδοχικῶς περὶ «συμμοριτοπολέμου», ἐξ αἰτίας δὲ τῆς ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. ποδηγετήσεώς των, περὶ «κομμουνιστοσυμμοριῶν» καὶ «κομμουνιστο-συμμοριτοπολέμου». (Οι επισημάνσεις είναι του κου Χρ. Σαρτζετάκη).
Επανέρχομαι στο θέμα. Με απλή παρατήρηση των χαρτών ο καθένας καταλαβαίνει ότι σήμερα τα hot spots δημιουργούνται, μέχρι τώρα, στην Βόρεια Ελλάδα, Αττική και νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Το ίδιο γινόταν και τότε.
Σήμερα, τα περισσότερα hot spots είναι στην Μακεδονία και λιγότερα στην Θράκη. Το ίδιο γινόταν και τότε. Τώρα η Θράκη δεν έχει τόση ανάγκη ώστε να εγκατασταθούν εκεί επιπλέον μουσουλμάνοι ενώ τότε το κράτος ήξερε από πού προέρχεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος.
Σήμερα, παρατηρείται ιδιαίτερη συγκέντρωση hot spots στον άξονα Κιλκίς – Θεσσαλονίκη γιατί όπως γίνεται αντιληπτό εύκολα κόπτεται η Βόρεια Ελλάς στα δύο και η Θεσσαλονίκη να είναι στην μέση. Το ίδιο γινόταν και τότε αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο.
Αυτά μᾶς τα αποκάλυψαν οι χάρτες. Όσον αφορά κάποια υπόλοιπα στοιχεία οι συγκρίσεις είναι απελπιστικές. Τώρα τα hot spots συντελούν στον αφελληνισμό των περιοχών στις οποίες δημιουργήθηκαν διότι σ’ αυτά εγκαταστάθηκαν άνθρωποι προς φιλοξενία μακράς διαρκείας οι οποίοι είναι ξένοι ως προς τα ήθη και έθιμα των ελλήνων, ξένοι ως προς την ορθοδοξία, ξένοι ως προς την γλώσσα, ξένοι ακόμη και ως προς την ενδυμασία, κλπ. και οι έλληνες κάτοικοι, εν όψη της επικείμενης δυστυχίας τους, αισθάνονται ανασφαλείς, η ζωή τους έχει υποβαθμιστεί και η καθημερινότητά τους γίνεται χειρότερη και δυσκολότερη. Ενώ τότε τα hot spots τόνωσαν την ελληνικότητα των περιοχών που δημιουργήθηκαν, ήταν αποκλειστικά για έλληνες, βοήθησαν στην βελτίωση της ποιότητος ζωής της ελληνικής υπαίθρου, βοήθησαν τους αγροτικούς πληθυσμούς να αυξήσουν την παραγωγή και το εισόδημά τους ώστε να ωφεληθεί και η χώρα, ενώ τώρα η αγρότες είναι υπό διωγμόν (φάνηκε και από τις κινητοποιήσεις τους) και βοηθούνται οι πρόσφυγες.
Πολύ σημαντική προτεραιότητα είχε δοθεί τότε στην ανύψωση του πνευματικού επιπέδου των παραμεθορίων πληθυσμών, ενώ τώρα αυξάνεται η εξειδικευμένη γνώση και παραμελήθηκε το πνεύμα.
Τώρα οι διεθνείς και υποκινούμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που έχουν υπαλλήλους από πολλές χώρες, φροντίζουν στην απαλλαγή των εθνών, κυρίως των «συμπαγών», από τα βασικά τους χαρακτηριστικά υποστηρίζοντας μειονότητες και έποικους πρόσφυγες, χρηματοδοτούμενες από διεθνή κεφάλαια. Δίνουν προτεραιότητα στο αν έχει ο πρόσφυγας τζαμί και όχι αν έχει ο έλληνας ψωμί. Υποστηρίζουν πρόσφυγες οι οποίοι συμπεριφέρονται κατακτητικά στην χώρα υποδοχής τους.
Τότε οι αντίστοιχες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τα Συνεργεία ή Ομάδες Βοήθειας Υπαίθρου, είχαν έλληνες υπαλλήλους και βοηθούσαν τους έλληνες, φρόντιζαν για την κατασκευή υποδομών και την βελτίωση των ήδη υπαρχόντων και όχι στην εγκατάλειψή τους. Έκτιζαν εκκλησίες στην πρωτεύουσα χώρα της ορθοδοξίας και όχι τζαμιά. Ηρώα για να θυμίζουν έργα ηρώων για να μη ξεχαστεί η Ιστορία στην Ελλάδα και αναγκασθεί να την ξαναζήσει.
Τώρα οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις συνεπικουρούμενες από τις εδώ κυβερνητικές αρχές φροντίζουν να χάνονται τα σπίτια ελλήνων με πρόφαση το χρέος και να αποδίδονται σε πρόσφυγες με πρόφαση την φιλανθρωπία, ενώ τότε φροντίδα τοῦ κράτους ήταν η στέγαση των ελλήνων.
Τώρα η χώρα είναι χρεωκοπημένη, σε σύγχυση, και οπισθοδρομεί. Οι δε σύμμαχοι της χώρας αποδεικνύονται αντίμαχοι. Τότε, αν και η χώρα έβγαινε από δύο εν συνεχεία πολέμους, κατόρθωσε με υπομονή και εργασία να ορθοποδήσει και να αναπτυχθεί.
Υπάρχει όμως και ένα σημαντικό κοινό στοιχείο μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο περιόδων που συγκρίθηκαν. Οι τότε κυβερνήσεις ήξεραν τι έκαναν γιατί έβλεπαν μπροστά, αλλά και η τωρινή κυβέρνηση ξέρει τι κάνει γιατί βλέπει μπροστά.
Χρήστος Μαντζιάρης
