(ή πώς κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας)
Αντιπαθώ γενικά τους ξενικούς όρους που με το «έτσι θέλω» επιβάλλεται η χρήση τους στην καθημερινότητά μας, ενώ ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας έχει να επιδείξει πολύ περισσότερες λέξεις ικανές να εκφράσουν με ακρίβεια κάθε είδους νοήματα. Εκτός και εάν οι ασκούντες τη διοίκηση σκοπίμως και για τους δικούς τους λόγους αποκρύπτουν την πραγματική σημασία των δεδομένων, που εύκολα θα γίνονταν αντιληπτά με την χρήση ελληνικών όρων και επιδιώκουν συνειδητά να κρατούν την πλατιά μάζα των τηλεορασόπληκτων πολιτών σε χειμερία νάρκη, που παρατηρεί κάθε βράδυ σαν τηλεοπτική σειρά τις περιπέτειες των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου, χωρίς να αντιλαμβάνεται πόσο κοντά στην πόρτα του σπιτιού του και της επίπλαστης ασφάλειάς του έχει ζυγώσει το πρόβλημα.
Συνακόλουθα δεν μπορώ επ’ ουδενί λόγο να θεωρήσω τυχαία την επιλογή των κυβερνώντων και των έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, που έχουν μετατρέψει, καθαρά για λόγους επικοινωνιακής διαχείρισης των πάσης φύσεως κρίσεων που ταλαιπωρούν την Πατρίδα μας, τον εύηχο είναι αλήθεια και ευκολοπροφέρετο όρο “hot spot” σε αναγκαία παράμετρο των καθημερινών συζητήσεων των Ελλήνων πολιτών.
Βλέπετε το «ζεστό σημείο» (ακριβής μετάφραση του ξενικού όρου) δημιουργεί μία θαλπωρή, μία ανάγκη εκδήλωσης φιλανθρωπίας και προσφοράς προς τον κατατρεγμένο συνάνθρωπο και συνάμα σηματοδοτεί την έννοια του προσωρινού. Αυτό δηλαδή για το οποίο προσπαθούν να μας πείσουν : ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες των προσφύγων, αφού ταυτοποιηθούν και καταγραφούν στην Ελλάδα, ακολούθως και εντός ολίγων ημερών θα αποχωρήσουν για άλλες πολιτείες τις οποίες ούτως ή άλλως εξυπαρχής είχαν ως τελικό προορισμό.
Ποιος αλήθεια μπορεί να πιστέψει κάτι τέτοιο, μετά τις αλλεπάλληλες δηλώσεις των ευρωπαίων εταίρων μας που ρητά ξεκαθαρίζουν ότι τα σύνορά τους είναι πλέον κλειστά για τους ξένους, βούληση την οποία εκδηλώνουν με ανέγερση φρακτών, τοποθέτηση συρματοπλεγμάτων και υπέρμετρη αστυνόμευση ; Άλλωστε, η επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να στηρίξει παντοιοτρόπως τα Σκόπια στην απόκρουση των «λαθροεισβολέων», θεωρώντας το κρατίδιο των Σκοπίων ως πύλη εισόδου και σύνορο της Ευρώπης, αρκεί για να καταδείξει ξεκάθαρα τις μαύρες ημέρες που ξημερώνουν για τις Πατρίδα μας.
Δυστυχώς η Ελλάδα μετατρέπεται από επίγειος παράδεισος σε μια απέραντη αποθήκη ψυχών (όσο και εάν μας ξενίζει αυτή είναι η πραγματική σημασία του όρου “hot spot”) όλως αφιλόξενη για τους Έλληνες, οι οποίοι σε λίγα χρόνια είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα αποτελούν αριθμητική μειονότητα της πρώην πλέον Πατρίδας τους.
Χρήστος Α. Αποστολίδης
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής Α.Π.Θ
