(†) Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης : Δεν δεχόμαστε να γίνουμε ρινόκεροι (αριθμοί). Θα μείνουμε άνθρωποι

(†) ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ – ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ

Τά ἐφετινά Χριστούγεννα (2010) μᾶς εὑρίσκουν σέ κατάστασι κρίσιμη. Ἡ οἰκονομική δυσπραγία καί ἡ πτωχεία πού συνεπάγεται γιά πολλούς συμπατριώτας μας εἶναι αἰτία τῆς λύπης καί τῆς ἀνησυχίας πολλῶν.

Ἡ ἀπειλή ἐπίσης τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελλώματος, τό ὁποῖο περιορίζει τήν θεόσδοτη ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀποτελεῖ ἐπίσης ἀφορμή βαθυτάτης ἀνησυχίας γιά πολλούς ἀδελφούς. Γι’ αὐτούς τούς λόγους καί γιά πολλούς ἄλλους, ὅπως ἡ γκετοποίησις πρώην ἀκμαζουσῶν συνοικιῶν τῶν μεγαλουπόλεών μας, δημιουργοῦν μέσα μας καί γύρω μας μία καταθλιπτική ἀτμόσφαιρα.

Θά ἠχήσουν καί πάλιν οἱ καμπάνες τῶν Χριστουγέννων, γιά νά διαλαλήσουν ὅτι ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος: «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάν. α΄ 14).

Ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς Κύριος μᾶς ἀπεκάλυψε, ὅτι ὁ Θεός μας δέν εἶναι ὁ ψυχρός θεός τῶν φιλοσόφων οὔτε ὁ ἀπρόσιτος θεός τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά εἶναι ὁ «Ἐμμανουήλ», δηλαδή «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ματθ. α΄ 23).Ἔτσι καί τώρα μέσα στό σκότος πού μᾶς περιβάλλει μποροῦμε νά δοῦμε Φῶς, νά ἐλπίσουμε, νά χαροῦμε.

Ὁ Ἐμμανουήλ εἶναι μαζί μας, γιά νά μᾶς παρηγορῇ, ὅτι ἔχουμε ὄχι μόνο Παντοδύναμο ἀλλά καί φιλόστοργο Πατέρα, ὁ ὁποῖος δέν θά μᾶς ἀφήσῃ μόνους καί ἀβοηθήτους στίς δυσκολίες μας. Ἀρκεῖ καί ἐμεῖς μέ πίστι καί ταπείνωσι νά ζητήσουμε τήν βοήθειά Του.

Ἔχουμε ἄλλωστε ἀποδείξεις ὅτι ὁ Παντοδύναμος Κύριος πολλές φορές ἔσωσε τό Γένος μας ἀπό τόν ἀφανισμό καί τήν καταστροφή. Βέβαια γιά κάθε ἐπέμβασι τοῦ Ἁγίου Θεοῦ ἀπαιτεῖται καί ἡ δική μας μετάνοια.

Πῶς θά ὑγιάνῃ ἡ κοινωνία μας, ὅταν ἐμεῖς, ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι, θεοποιοῦμε τόν ἑαυτό μας, καλλιεργοῦμε ἕνα πολιτισμό φιλαυτίας, πού εἶναι ἀδιέξοδος;

Καταφρονοῦμε τίς σωτήριες καί φιλάνθρωπες ἐντολές τοῦ Θεοῦ, διώχνουμε τόν Ἐμμανουήλ ἀπό τήν κοινωνική καί οἰκογενειακή μας ζωή, καί μένουμε ἔρημοι καί ἀπελπισμένοι στόν ταλαίπωρο κόσμο μας.

Ὁ Ἐμμανουήλ ἦλθε, θέλει νά εἶναι μαζί μας, γιά νά μᾶς ἐμπνέῃ τήν ἀγάπη, τήν πίστι, τήν φιλανθρωπία, τήν δικαιοσύνη, τήν εἰρήνη. Πρέπει ὅμως καί ἐμεῖς νά Τόν θέλουμε, νά Τόν ζητοῦμε, νά μή Τόν διώχνουμε ἀπό κοντά μας μέ τήν ἀπιστία μας καί τόν ἐγωϊσμό μας.

Πόσο ὡραία γίνεται ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ὁ Χριστός βασιλεύῃ στίς ψυχές των; Ὅπου καί ὅσες φορές ὁ Χριστός ἔγινε δεκτός μέ ἀγάπη καί πίστι ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἐκεῖ ἐξανθρωπίσθηκε ἡ ζωή των καί τά ἀνθρώπινα πρόσωπα βρῆκαν τό νόημα καί τόν σκοπό των. Παράδειγμα, ἡ πρώτη χριστιανική κοινότητα τῶν Ἱεροσολύμων μέ τήν θαυμαστή κοινοκτημοσύνη τῶν Χριστιανῶν, ἡ κοινοτική ὀργάνωσις τῶν ἑλληνορθοδόξων ἐνοριῶν ἐπί Τουρκοκρατίας, τά Ὀρθόδοξα κοινόβια, ὅπου κατά τόν Μ. Βασίλειο ὅλοι ζοῦν γιά τόν ἕνα καί ὁ ἕνας γιά ὅλους: «εἷς οἱ πολλοί, καί ὁ εἷς οὐ μόνος, ἀλλ᾽ ἐν πλείοσι» (Ἀσκητικαί Διατάξεις).

Βέβαια καί στίς περιπτώσεις αὐτές δέν ἔλλειψαν κάποιες παραφωνίες καί παραστρατήματα. Ἡ γενική ὅμως κατεύθυνσις ἦταν σωστή. Τό ἅλας βοηθοῦσε νά μή σαπίσῃ ἡ κοινωνία. Γιατί «ἐάν δέ τό ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται;» (Ματθ. ε΄ 13).

Ὁ ἑλληνορθόδοξος λαός μας, παρά τίς ἁμαρτίες ὅλων μας καί τίς προσπάθειες πού καταβάλλονται συστηματικά νά χωρισθῇ ἀπό τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του, ἔχει ἀκόμη ρίζες χριστιανικές.

Χρέος ὅλων μας εἶναι, καί ἰδίως τῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας μας, νά ἐμπνεύσουμε σ’ ἐμᾶς καί τόν λαό μας τό πνεῦμα τῆς μετανοίας καί ἐπιστροφῆς στόν Θεό τῶν Πατέρων μας, γιά νά μπορῇ ὁ Ἐμμανουήλ νά εἶναι ἀνάμεσά μας, γιά νά δίνῃ νόημα στήν ζωή μας, χαρά, εἰρήνη, φῶς.

Τελειώνοντας τόν ταπεινό αὐτό χαιρετισμό, θά ἤθελα νά ὑψώσω καί ἐγώ τήν φωνή μου μαζί μέ τήν Ἀδελφότητά μας πρός τούς ἀξιοτίμους πολιτικούς καί ἄρχοντάς μας, νά ἀποτρέψουν τήν ἐφαρμογή τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελλώματος καί ἔτσι νά δώσουν ἄνεσι καί χαρά σέ ἑκατομμύρια Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων πού ἀγωνιοῦν θεαρέστως γιά τό κρίσιμο αὐτό θέμα.

Δέν θέλουμε νά γίνουμε ἀριθμοί-νούμερα, νά παραδώσουμε τό πρόσωπό μας στόν ἠλεκτρονικό ὁλοκληρωτισμό. Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Ἐμεῖς θά παραιτηθοῦμε ἀπό τήν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου μας;

Μαζί μέ τόν Ἰονέσκου –στό γνωστό ἔργο του «Ρινόκεροι»– κραυγάζουμε καί ἐμεῖς: «Δέν δεχόμαστε νά γίνουμε ρινόκεροι (ἀριθμοί). Θά μείνουμε ἄνθρωποι».

Μέ αὐτές τίς σκέψεις Σᾶς ἀπευθύνουμε τήν ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπη μας καί τίς εὐχές μας γιά Χριστούγεννα, στά ὁποῖα θά συναντήσουμε καί θά ἀναπαύσουμε στήν ὕπαρξί μας τό θεῖον Βρέφος τῆς Βηθλεέμ.

Εὐλογημένα καί Ἅγια Χριστούγεννα!

Ὁ Κα­θη­γού­με­νος τῆς ἐν Ἁ­γί­ῳ Ὄ­ρει­Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς

τοῦ Ὁ­σί­ου Γρη­γο­ρί­ου

Ἅ­γι­α Χρι­στού­γεν­να 2010

hristospanagia.gr