Πέθανε στο αεροδρόμιο Σαρλ ντε Γκολ του Παρισιού, εκεί που πέρασε «φυλακισμένος» 18 χρόνια από τη ζωή του, ο Ιρανός Μεχράν Καρίμι Νασερί
Ο άντρας που ενέπνευσε τη χολιγουντιανή ταινία του 2004 «The Terminal» επέστρεψε στο αεροδρόμιο όπου πέρασε τόσο μεγάλο μέρος της ζωής του και κατέληξε από φυσικά αίτια, όπως μετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο (AFP).
Ο Νασερί γεννήθηκε το 1945 στην επαρχία Κουζεστάν και ταξίδεψε στην Ευρώπη για να βρει τη μητέρα του.
Πέρασε μερικά χρόνια στο Βέλγιο, καθώς απελάθηκε από αρκετές άλλες χώρες -μεταξύ των οποίων η Βρετανία, η Ολλανδία και η Γερμανία- επειδή δεν είχε τα κατάλληλα ταξιδιωτικά έγγραφα.
Στη συνέχεια ταξίδεψε στη Γαλλία, όπου έκανε το τέρμιναλ 2F του αεροδρομίου Σαρλ ντε Γκολ σπίτι του.
Εκεί, περιστοιχισμένος από τα ελάχιστα υπάρχοντά του, περνούσε τις ώρες του σε ένα παγκάκι όπου έγραφε μανιωδώς τα απομνημονεύματά του σε ένα σημειωματάριο και διάβαζε βιβλία και εφημερίδες.
Η περιπέτειά του κέντρισε εκείνη την εποχή το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και στη συνέχεια ενέπνευσε τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος σκηνοθέτησε την ταινία «The Terminal» με πρωταγωνιστές τον Τομ Χανκς και την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς.
Μετά την μεγάλη επιτυχία της ταινίας, δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο ταξίδευαν στη Γαλλία μόνο και μόνο για να συναντήσουν τον Νασέρι, ο οποίος αυτοαποκαλείτο τότε Σερ Άλφρεντ.
Σύμφωνα με τη Le Parisien, ο Νασέρι έδινε εκείνη την εποχή έξι συνεντεύξεις την ημέρα.
Παρότι τελικώς το 1999 του δόθηκε προσφυγικό άσυλο και του επετράπη να μείνει στη Γαλλία, εκείνος παρέμεινε στο αεροδρόμιο μέχρι το 2006.
Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο λόγω ασθενείας.
H γαλλική εφημερίδα Liberation γράφει ότι ο άνδρας έζησε κάποια χρόνια σε ένα ξενοδοχείο, χρησιμοποιώντας τα χρήματα που του δόθηκαν από την παραγωγή της ταινίας.
Αξιωματούχος του αεροδρομίου δήλωσε πως ο Νασέρι επέστρεψε στο αεροδρόμιο πριν από μερικές εβδομάδες, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.
Στην κατοχή του βρέθηκαν αρκετές χιλιάδες ευρώ, είπε επίσης ο αξιωματούχος.
Εκπρόσωπος του αεροδρομίου δήλωσε στο CNNi ότι ο Ιρανός ήταν μια αγαπημένη φυσιογνωμία στο αεροδρόμιο, με τους εργαζόμενους του Σαρλ ντε Γκολ να τον συμπαθούν ιδιαίτερα και να τον φροντίζουν όσο ήταν δυνατόν τα περασμένα χρόνια.