Μοιάζοντας περισσότερο με εξωγήινο σκάφος, το Ηο 229 δεν πρόλαβε να αλλάξει την πορεία του πολέμου. Όμως ήταν δεκαετίες μπροστά από την εποχή του, διαθέτοντας ακόμη και χαρακτηριστικά stealth!
Η πρώτη αεριωθούμενη «ιπτάμενη πτέρυγα» στην ιστορία, πέταξε τους τελευταίους μήνες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου χωρίς να προλάβει να αλλάξει την προδιαγεγραμμένη μοίρα της ναζιστικής Γερμανίας. Όμως μόλις σήμερα μπορεί να γίνει αντιληπτό πόσο προηγμένη ήταν η σχεδίαση των αδελφών Horten –τόσο προηγμένη που τα μυστικά της αεροδυναμικής της ακόμη δεν έχουν πλήρως κατανοηθεί.
Το επαναστατικό τζετ χωρίς ουραίο πτέρωμα που σχεδίασαν οι Ράϊμαρ και Βάλτερ Χόρτεν βασισμένοι σε ανεμοπλάνα πρωτότυπα, ενέπνευσε μεταπολεμικές σχεδιάσεις όπως την «ιπτάμενη πτέρυγα» ΥΒ-35 του Τζακ Νόρθροπ και «ζει» με την μορφή του φουτουριστικού stealth βομβαρδιστικού Β-2 «Spirit» της αμερικανικής Αεροπορίας. Ωστόσο, Αμερικανοί ειδικοί στην τεχνολογία ραντάρ που είχαν εργασθεί στο πρόγραμμα ανάπτυξης των μαχητικών stealth, ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι η σχεδίαση και τα μη στρατηγικά υλικά που είχαν χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή του Ηο 229 (κινητήρες «θαμμένοι» στην άτρακτο, σωληνοειδής σκελετός από ατσάλι, εκτενής χρήση ξύλου και κόντρα πλακέ) μείωναν κατά 20% το ίχνος του αεροπλάνου στα ραντάρ της εποχής απορροφώντας την εκπεμπόμενη ακτινοβολία!
Ακόμη και μηχανικοί της NASA απορούν πως εκείνη την εποχή μπόρεσε να πετάξει ένα αεροπλάνο χωρίς ουρά. Σήμερα, το αεροδυναμικά ασταθές B-2 μπορεί και πετά χάρη στους πανίσχυρους υπολογιστές του συστήματος fly-by-wire, υπερνικώντας τις εγγενείς αεροδυναμικές προκλήσεις της «ιπτάμενης πτέρυγας». Ακριβώς αυτό κάνει το επίτευγμα των αδελφών Χόρτεν τόσο εντυπωσιακό.
Δοκιμάζοντας διάφορες σχεδιαστικές προσεγγίσεις και πειραματιζόμενοι διαρκώς, οι Χόρτεν κατέληξαν στο ανεμοπλάνο Ho IV όπου ο πιλότος το πετούσε… ξαπλωμένος. Αυτό σήμαινε ότι το κοκπιτ προεξείχε ελάχιστα από την άτρακτο, μειώνοντας ακόμη περισσότερο την αεροδυναμική αντίσταση. Την ίδια ώρα, ο Αρχηγός της Luftwaffe Χέρμαν Γκαίρινγκ ήθελε ένα νέο αεροσκάφος που θα πληρούσε τις προδιαγραφές του Σχεδίου «3x1000» –να μπορεί να μεταφέρει φορτίο βομβών 1.000 κιλών (2.200 λιβρών) σε απόσταση 1.000 μιλίων (1.600 χλμ) με ταχύτητα 1.000 χλμ/ώρα (625 μίλια/ώρα).
Τοποθετώντας στο σχέδιό τους κινητήρες τζετ Jumo 004B-2 (το πρωτότυπο Η.ΙΧ V1 πέταξε ως ανεμοπλάνο) η πρώτη αεριωθούμενη «ιπτάμενη πτέρυγα» στον κόσμο απέδειξε στις 2 Φεβρουαρίου 1945 ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο. Όταν οι προελαύνοντες Αμερικανοί της 3ης Στρατιάς αντίκρυσαν στις 14 Απριλίου 1945 το ημιτελές τρίτο πρωτότυπο Ho 229 V3 (το μοναδικό που σώζεται σήμερα) στο βομβαρδισμένο εργοστάσιο της Gotha στο Φρήντριχσροντα της Θουριγγίας δεν πίστευαν στα μάτια τους. Αυτό το «αεροπλάνο» δεν είχε ουρά, έλικες ή ο,τιδήποτε άλλο έπρεπε να είχε ένα… κανονικό αεροπλάνο!
Μεταφέρθηκε μαζί με άλλα «λάφυρα πολέμου» υψηλής τεχνολογίας στις ΗΠΑ αφού προηγουμένως μελετήθηκε με ενδιαφέρον από τους Βρετανούς στο Φάρνμπορο. Σύντομα έγινε αντιληπτό ότι η λέξη «επαναστατικό» ήταν λίγη για να περιγράψει αυτό το αεροσκάφος με το εξωγήινο σχήμα.
Οι πρωτοπόροι αδελφοί Χόρτεν είχαν λύσει θεμελιώδη προβλήματα αεροδυναμικού ελέγχου ενός αεροπλάνου χωρίς ουραίο πτέρωμα, κάνοντας την πτέρυγα λεπτή και μακριά. Έτσι, πέραν της επιτευχθείσας ευστάθειας, το βάρος του αεροσκάφους μοιραζόταν σε μεγαλύτερη πτερυγική επιφάνεια, περιορίζοντας παράλληλα την δημιουργία αεροδινών που προκαλούσαν αεροδυναμική αντίσταση.
Επίσης, η αποτυχημένη, λόγω των σοβαρών κραδασμών που προκαλούσαν οι ελικοφόροι κινητήρες, ιπτάμενη πτέρυγα ΥΒ-35 της Northrop, απέδειξε ότι οι Χόρτεν είχαν δίκιο που επέλεξαν να εφοδιάσουν με κινητήρες τζετ το αεροπλάνο τους. Η εφοδιασμένη με τζετ ιπτάμενη πτέρυγα ΥΒ-49 που κατασκεύασε αργότερα η Northrop, παρόλο που δεν υιοθετήθηκε από την αμερικανική Αεροπορία, έθεσε τις βάσεις για την ανάπτυξη δεκαετίες αργότερα του πυρηνικού βομβαρδιστικού Β-2, απτή απόδειξη των αρετών της σχεδίασης Χόρτεν.
Πολλοί χαρακτηρίζουν το ριζοσπαστικό Ηο 229 ως «το πρώτο βομβαρδιστικό stealth» παρόλο που η αποστολή του θα ήταν να αναχαιτίζει τα συμμαχικά βομβαρδιστικά που «σκοτείνιαζαν» τον ουρανό του Ράιχ, ισοπεδώνοντας βιομηχανικές υποδομές και πόλεις. Για να διαπιστώσουν πόσο «αόρατο» ήταν πραγματικά στα ραντάρ, μηχανικοί της Northrop-Grumman κατασκεύασαν, βάσει αυθεντικών σχεδίων, ένα αντίγραφο σε φυσικό μέγεθος του Ho 229 V3 με υλικά που υπήρχαν στην Γερμανία του ’45, μελετώντας τμήματα του αεροσκάφους που φυλάσσεται στο διάσημο Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος Smithsonian.
Το μη πτήσιμο μοντέλο δοκιμάσθηκε το 2008 στις άκρως απόρρητες εγκαταστάσεις δοκιμών ραντάρ στο Τεχον της Καλιφόρνια, όπου διαπιστώθηκε ότι όχι μόνο παρουσίαζε μικρότερο ίχνος λόγω της σχεδίασής του, αλλά σε περίπτωση που οι Γερμανοί είχαν αρκετά Ho 229 για να επιτεθούν στην Βρετανία, η RAF θα είχε μόλις 8 λεπτά για να αντιδράσει από την στιγμή που τα ραντάρ θα «έπιαναν» τα επερχόμενα αεροσκάφη, αντί των 19΄ που ήταν το σύνηθες. Και αυτό χωρίς καν οι αδελφοί Χόρτεν να επεδίωκαν να προσδώσουν χαρακτηριστικά stealth στο αεροπλάνο τους…
Δείτε το συναρπαστικό πείραμα των ειδικών της Northrop-Grumman στο άκρως ενδιαφέρον βίντεο που ακολουθεί.
