Κι έτσι παιχνίδια δεν κάνουμε εδώ, αλλάζοντάς τα υποχρεωτικά ανά τριετία. Φρενάρισμα και στρίψιμο εξαρτώνται άμεσα από την κατάσταση των ελαστικών και παζάρια δεν χωρούν.
Αφού επέλεξες λοιπόν τον τύπο του ελαστικού που σε ενδιαφέρει και το εύρος τιμής, τι κάνεις; Ασχολείσαι με το πόσο φρέσκο ή μπαγιάτικο είναι το λάστιχο.
Ενώ η ετικέτα είναι πραγματικά αυτό που σε ενδιαφέρει, μιας και αποκαλύπτει πολύτιμες πληροφορίες για το λάστιχο. Η νέα ετικέτα, υποχρεωτική από τα τέλη του 2012, παρέχει πληροφορίες για την κατανάλωση καυσίμου, το φρενάρισμα σε βρεγμένο οδόστρωμα και ενδείξεις για τον θόρυβο του ελαστικού.
Για να βάλουμε τα πράγματα στην προοπτική τους, η διαφορά στην κατανάλωση καυσίμου μεταξύ ελαστικών κατηγορίας Α (η καλύτερη) και G (η χειρότερη) αγγίζει για το μέσο Ι.Χ. ακόμα και το 7,5%.
Όσο για τη δεύτερη βασική ένδειξη, το φρενάρισμα σε βρεγμένο δρόμο, η διαφορά στην απόσταση φρεναρίσματος μεταξύ ελαστικών κατηγορίας Α και κατηγορίας G φτάνει θεωρητικά το 30%.
Στην τρίτη πληροφορία της ετικέτας, στην ένδειξη θορύβου, ένα μαύρο κύμα ήχου αντιπροσωπεύει 3dB λιγότερο από το ευρωπαϊκό όριο. Τα δύο μαύρα κύματα ταυτίζονται με το νέο ευρωπαϊκό όριο, ενώ τα τρία απηχούν το προηγούμενο ευρωπαϊκό όριο.
Όταν πας για λάστιχα λοιπόν, ψάξε για την αυτοκόλλητη ετικέτα πάνω στο ελαστικό...