Όσοι πίστεψαν ότι ο Ερντογάν είναι λίγο έξω από τα νερά του πλέον, λόγω ηλικίας και φαινομενικά άστοχων λεονταρισμών, πρέπει ακόμα να θυμώσει που ένας Αμερικανός πρόεδρος χτυπήσει οικονομικά το δεύτερο μεγαλύτερο στρατιωτικό σύμμαχο του ΝΑΤΟ. Είναι αλήθεια ότι ο Ερντογάν έχει κλείσει στη φυλακή 50.000 Τούρκους -συμπεριλαμβανομένου ενός αμερικανού πάστορα- μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του πριν από δύο χρόνια, αλλά και ο Αμπντλ Φάτχαχ αλ-Σίσι δεν έκανε το ίδιο «τσουβαλιάζοντας» 60.000 φαινομενικά Ισλαμιστές στις φυλακές της χώρας του, σπάζοντας κάθε ρεκόρ; Και τι γίνεται με τον Χαϊντέρ αλ-Αμπάντι και τις μαζικές κρεμάλες στο Ιράκ; Ή αυτή η άσχημη σταύρωση στη Σαουδική Αραβία, αυτή την εβδομάδα, για να μην αναφέρουμε τον τρομερό πόλεμο στην Υεμένη όπου παιδιά φαίνεται να σκοτώνονται ασταμάτητα; Ή η συνήθεια των Ισραηλινών να σκοτώνουν εκατοντάδες άοπλους Παλαιστίνιους στη Γάζα; Ή αυτός ο Κιμ στη Βόρεια Κορέα που επικαλείται την αίσθηση χιούμορ του Τραμπ;
Εάν το οικογενειακό όνομα του Ερντογάν σημαίνει «γενναίο γεράκι», ο σουλτάνος της Κωνσταντινούπολης έχει σίγουρα δεχτεί ένα πλήγμα τα φτερά του. Ή μάλλον έτσι πρέπει να πιστεύουμε. Ο Τραμπ, ο οποίος δεν δίνει δεκάρα για τους φυλακισμένους ή τους νεκρούς ανά τον κόσμο, προσπαθεί ξαφνικά να εξουδετερώσει την Τουρκία, και όλα επειδή ο πάστορας Άντριου Μπράνσον παραμένει υπό κατ' οίκον περιορισμό, επειδή υποτίθεται ότι υποστήριξε την απόπειρα πραξικοπήματος που φέρεται ότι διοργάνωσε ο πρώην συνεργάτης του Ερντογάν, ο ιμάμης Μοχάμεντ Φετουλάχ Γκιουλέν, που σήμερα κατοικεί στη χώρα του Τραμπ.
«Δεν πιστεύω ούτε λέξη» γράφει ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος και ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής, Ρόμπερτ Φισκ σε νέο άρθρο του. Ο Τραμπ δεν είχε ασχοληθεί πρά ελάχιστα με την αιχμαλωσία του Μπράνσον για πολλούς μήνες. Του πήρε σχεδόν ενάμιση χρόνο για να βάλει στο κάδρο «τον καλό χριστιανό οικογενειάρχη και ιεραπόστολο στη Σμύρνη», του οποίου τα βασικά χαρακτηριστικά είναι: μπάρμπεκιου, πικ-νικ, κολύμπι, ταινίες και επιτραπέζια παιχνίδια τα βράδια, ή όπως τους αποκαλεί η αδερφή του Beth: «... η τυπική αμερικανική οικογένεια, παρόλο που ζει τόσο μακριά». Οι Αμερικανοί Ευαγγελιστές Χριστιανοί εξοργίστηκαν με τη σύλληψη αυτού του ανθρώπου -ο Χριστιανισμός βρισκόταν σε δίκη- και ο αγαπημένος τους πρόεδρος έκανε τελικά tweet ότι «αυτός ο αθώος άνθρωπος της πίστης πρέπει να απελευθερωθεί αμέσως».
Και έτσι έγινε αντιληπτή η οργή του Τραμπ προς τον μουσουλμάνο πρόεδρο ο οποίος έκλεισε στη φυλακή έναν άνθρωπο που επιτελούσε μόνο το έργο του Θεού στην παράκτια πόλη της Σμύρνης. Διπλασιασμός των δασμών στον χάλυβα και το αλουμίνιο συνέβαλε στη συντριβή της τουρκικής λίρας, η οποία έχασε το 45% της αξίας της φέτος, αν και ο Ερντογάν μπορεί επίσης να κατηγορηθεί για την άρνησή του να αυξήσει τα επιτόκια έναντι του πληθωρισμού. Αλλά ας φανούμε λογικοί, λέει ο Φισκ και θέτει το ερώτημα: Γίνονται όλα αυτά εξαιτίας ενός πασβυτερινού πάστορα;
Όχι. Γιατί εδώ είναι ο πραγματικός κατάλογος των εγκλημάτων του Ερντογάν: Αγοράζει το ρωσικό σύστημα πυραύλων S-400 για την Τουρκία. Αρνείται να αποδεχτεί την αμερικανική υποστήριξη για τους Κούρδους YPG, που είναι σύμμαχοι της Αμερικής. Άφησε ισλαμιστές μαχητές να περάσουν τα σύνορα της Τουρκίας στη Συρία μαζί με πολλά όπλα, όλμους και πυραύλους -στους οποίους η Ουάσινγκτον δεν είχε κάποια αντίρρηση την εποχή εκείνη, από τότε που οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να χτυπήσουν τον πρώην φίλο του Ερντογάν, Μπασάρ αλ-Άσαντ. Στη συνέχεια, μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους κατά μήκος των συριακών συνόρων τον Νοέμβριο του 2015 -για τον οποίο είχε μποϊκοτάρει αμέσως η Μόσχα- ο Ερντογάν «κούρνιασε» στον Πούτιν. Έτσι, οι Ρώσοι και οι Ιρανοί προειδοποίησαν για πρώτη φορά τον Ερντογάν σχετικά με το επικείμενο «πραξικόπημα του Γκιουλέν» εναντίον του τον Ιούλιο του 2016. Είχαν υποκλέψει τις εσωτερικές ραδιοφωνικές συνομιλίες του τουρκικού στρατού και ειδοποίησαν το σουλτάνο της Κωνσταντινούπολης.
Και τώρα ο Ερντογάν βοηθά το Ιράν (για δεύτερη φορά μετά την πολύκροτη υπόθεση των Ρεζά Ζαράμπ και Χακάν Ατίλα) να αποφύγει τις αμερικανικές κυρώσεις οι οποίες επιβλήθηκαν μετά την άγρια κατάρρευση της συμφωνίας πυρηνικών όπλων του 2015 και ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει να εισάγει Ιρανικό πετρέλαιο. Έτσι, η περαιτέρω απειλή της Ουάσιγκτον για αυξημένες κυρώσεις για το πετρέλαιο ενάντια στο Ιράν θα συνεχιστεί. Η Σουνιτική Σαουδική Αραβία, ένας από τους στενότερους συμμάχους του Τραμπ -όπου η θρησκευτική ελευθερία για τους διαφόρους Μπράνσον δεν υπήρξε ποτέ- είναι ήδη εξαγριωμένη με τον Ερντογάν. Πριν από λίγο καιρό, ο πρίγκιπας Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν καταδίκασε την Τουρκία ως μέρος ενός "τριγώνου του κακού" - τα άλλα κομμάτια του "τριγώνου" είναι το σιιτικό Ιράν και οι μαχητές ισλαμιστές.
Έτσι, όπως ισχυρίζεται ο Φισκ, μπορείτε να δείτε πώς τα πράγματα τρέχουν στη Μέση Ανατολή τώρα. Ο Ερντογάν έχει κάνει καλούς φίλους εκτός από τον Πούτιν και τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν και, ως αντίπαλος της Σαουδικής Αραβίας, είναι φυσικά ο καλύτερος τρόπος ανάπτυξης φιλίας με το Κατάρ, του οποίου ο Έμιρης -σε μια θαυμάσια στιγμή που μπορεί να ζηλεύει ο πάστορας Μπράνσον- ανακοίνωσε ότι θα δώσει 15 δισ. δολάρια στην Τουρκία. Η πολιορκία του Κατάρ από τη Σαουδική Αραβία αρχίζει να φαίνεται τόσο άθλια και αναιμική όσο ο πόλεμος εναντίον των σιιτών της Υεμένης. Τα τουρκικά στρατεύματα παραμένουν στο Κατάρ για να "προστατεύσουν" το μικρό εμιράτο έναντι του μεγαλύτερου και απειλητικού γείτονα, της Σαουδικής Αραβίας. Και δεδομένου ότι οι σχέσεις των Συρίων και του Κατάρ σταθεροποιούνται συνεχώς -αν και σε μικρότερη κλίμακα- αναρωτιέμαι ποιος θα ωφεληθεί περισσότερο.
Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ, ίσως; Ρώσοι στρατιώτες περιπολούν τώρα τα σύνορα Συρίας-Ισραήλ κάτω από τα κατεχόμενα υψίπεδα Γκολάν. Οι Ρώσοι έχουν υποσχεθεί στο Ισραήλ ότι οι συγκριτικά λίγες ιρανικές δυνάμεις στη Συρία θα παραμείνουν τουλάχιστον 50 μίλια από αυτόν τον τομέα. Ο σύμμαχος της Ρωσίας, η Συρία, πρέπει να συντρίψει το τελικό ισλαμικό προπύργιο στο Ιντλίμπ με τη βοήθεια της Ρωσίας και να ωθήσει τους πιο αδιάλλακτους μαχητές της επαρχίας πίσω στην Τουρκία. Το Κατάρ έχει τα μετρητά για την ανασυγκρότηση της Συρίας και ως εκ τούτου επεκτείνει την επιρροή του σε ολόκληρη την περιοχή του Λεβάντε στη Μεσόγειο. Εάν το Κατάρ πρόκειται να ρίξει ακόμα περισσότερα δισεκατομμύρια στην Τουρκία, τότε μπορεί να δούμε ένα είδος στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ της Ντόχα και της Άγκυρας. Και μια ίσως επανένωση της οικογενειακής φιλίας μεταξύ του Ερντογάν και του Ασαντ;
Όπως φαίνεται από όλα αυτά, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν χρειάζεται να είναι «γενναίο γεράκι», απλά ένα παμπόνηρο πουλί, κλείνει το άρθρο του ο Ρόμπερτ Φισκ.
